حداقل غلظت مهارکنندگی نانو ذره نقره علیه استافیلوکوکوس اورئوس و ارتباط آن با مقاومت به متی سیلین و منشا جداسازی باکتری

زمینه و هدف : افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی به ویژه مقاومت به متی سیلین در باکتری های پاتوژن مانند استافیلوکوکوس اورئوس موجب تهدید سلامت انسان به خصوص در بیمارستان شده است. نانوذرات فلزات سنگین مانند ag برای مهار این باکتری استفاده می شود. این مطالعه به منظور تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی نانو ذره نقره علیه استافیلوکوکوس اورئوس و ارتباط آن با مقاومت به متی سیلین و منشا جداسازی باکتری انجام شد. روش بررسی : در این مطالعه توصیفی – تحلیلی حداقل غلظت مهارکنندگی (mic) نانوذره نقره بر روی 183 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس توسط روش میکرودایلوشن ارزیابی شد. 30 ایزوله، براساس وجود ژن meca به عنوان mrsa در نظر گرفته شدند. ایزوله ها از بیماران، بینی حاملین سالم و مواد غذایی تهیه شد. مقایسه سطح mic در ایزوله ها بر مبنای مقاومت به متی سیلین، منبع جداسازی باکتری و مقاومت به سایر آنتی بیوتیک ها انجام گردید. یافته ها : میانگین mic نانو ذره نقره بر 183 ایزوله مستقل استافیلوکوکوس اورئوس 1.89±2.9 میکروگرم بر میلی لیتر برآورد شد و از 16-1 میکروگرم بر میلی لیتر متغیر بود. میانگین mic نانوذره نقره در ایزوله های جدا شده از مواد غذایی 0.7±2 میکروگرم بر میلی لیتر، حاملین سالم 2.4±4.1میکروگرم بر میلی لیتر و بیماران 2.1±3.4 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین شد (p<0.05). میانگین mic نانوذره نقره درایزوله های فاقد ژن meca 2.3±3.9 میکروگرم بر میلی لیتر و در ایزوله های حاوی این ژن 1.4±2.4 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین شد (p<0.05). میانگین mic نانوذره نقره در ایزوله های مقاوم به جنتامایسین نیز کمتر از ایزوله های حساس به آن بود (p<0.05)؛ ولی بین mic نانو ذره نقره و مقاومت به سایر آنتی بیوتیک ها ارتباط آماری معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری : ارتباط معنی داری بین mic نانوذره نقره در ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس با منشا جداسازی نمونه و مقاومت به متی سیلین و جنتامایسین وجود دارد. با توجه به پایین بودن mic  نانو ذره نقره بر ایزوله های مقاوم به متی سیلین، امکان استفاده از آن در کنترل mrsa در عفونت بیمارستانی می تواند مورد توجه بیشتری قرار گیرد.